feature, समाचार » सिके राउतलाई ‘नेपाल आमा’को पत्र

मेसुदीप विश्वकर्मा
रो प्रिय पूत्र सि.के राउत, ‘‘मलाई थाहा छैन, एउटी आमा छिन्नभिन्न हुँदा तिमीलाई कति दुख्छ तर,आफ्ना सन्तान छिन्नभिन्न हुँदा एउटी आमाले सहनै सक्दिन ।’’ र मलाई थाहा छ, मेरा कति सन्तानहरु हेपिन थिचिन र उत्पीडनमा परेका छन् । तर म चाहन्छु मेरा प्रत्येक सन्तानले बराबर सुख शान्ति र समृद्धीमा बााचुन् । तिमी मेरै कोखबाट जन्मीयांै,मेरै काखमा हुर्कियौ । तिमीले सात समुन्द्र पारीको शिक्षालयबाट विद्यता हासिल गर्‍यौ । तिमी जहाँ गएर जति शिक्षा लिएर आए पनि मेरो पूत्र हौ । तिमीलाई पूत्र भन्ने हक यो आमासँग जहिल्यै रहने छ । मेरो प्यारो पूत्र, तिमी जुन भूमिमा छौ,तिमीलाई त थाहा छ, त्यो भूमिको इतिहास । विद्यता हासिल गरेको मेरो छोरा तिमीलाई यो पनि थाहा छ ‘सन १९१४ नोभेम्बर १ मा अंग्रेजले नेपाल बिरुद्ध युद्ध घोषणा गर्नुको पछाडिका रहस्यहरु के थिए । अंग्रेजले मलाई पहाडमा मात्रै सिमित गरी मधेश आफ्नो कब्जामा पार्न चाहन्थ्यो । बुटवल र स्यूराजमा उसले आँखा गाड्नुका कारणहरुको विषयमा तिमीलाई पक्कै थाहा छ । त्यो दिन यो आमा कस्ती भइन् होला ? केही सय वर्षको इतिहासमा मेरा संवेदनशिल अंगमाथि कयौं पराइले लामो हात नगरेका होइन् । धेरै पढेलेखेका विद्धानले त्यति कुरा बुझेका छौ । कि विश्वको इतिहासमा तिम्री आमा यस्ती आमा हो । जसले एक रात होइन एकछीन पनि पराइसँग आफूलाई समर्पण गरेकी छैनन् । पटक पटक अंग्रेजहरुले म माथी गिद्धे नजर लगाउँदा तिमीहरुले कसरी लडेका थियौ । तिमीले अंग्रेजहरुको कब्जाबाट जोगाउँदा देखाएको साहस र विरतालाई संसारले प्रसंसा गरिरहेकै छन् । प्रिय छोरा मलाइ राणाहरुको दलदलबाट निकाल्न र स्वतन्त्र बनाउन, मलाई शान्ति र चयनमा राख्न २००७ साल देखि २०६२/६३ सम्म तिमीहरु एक ढिक्का भएका हौ । २०५२ देखि २०६३ सम्म तिमीहरुकै विचको काटमारले यो आमाको आशु कति बग्यो होला म शब्दमा भन्न सक्दिन । यसमा तिमीहरुको आ–आफ्नै बाध्यता हुनसक्छन् मलाई थाहा छ त्यो तिमीहरु विचको असमानताले जन्मीएको थियो । त्यतिबेलाका रगतका छिटाहरु अहिले पनि मेरो शरिरमा लतपतिएका छन् । त्यतिबेला पड्किएका बमका धमाकाहरुले अहिलेपनि म कापिरहेको छु । ६३ पछिको तिमीहरुको मिलापले म थामीएको थिएँ । प्रीय छोरा तर आज तिमी किन फेरी भड्कीन पुग्यौ । तिमी मेरै छोरो भएरपनि झड्केलो छोरो जस्तो हुन पुग्यौ र कसको रिसमा म सँग रिसाउन बाध्य भयौ । तिमीलाई त थाहा छ नि छोरा, आफ्नै सन्तानले ‘रन्डी’ भन्दा आमालाइ कस्तो होला ? विद्यत मेरो छोरा, आफ्नी आमाको छातीमा दुध आएन, आफ्नै आमाको न्यानो स्पर्ष पाइएन, कता कता झड्केलो छोरो जस्तो व्याबहार भोग्न पर्‍यो भनेर रिसायौ,चिडियौ र मनपरि बोल्यौ । यति सम्म एउटी आमाले सहन्छे । यतिसम्म तिमीलाई मैले माफ गरिरहने छु । यदि तिमी मेरो आफ्नै छोरो हुनका निम्ती त यो सब गरेका हौ भने । मलाइ नै टुक्राउने कुरा गर्‍यौ के तिमीले सोचेका छौ म आफैँमा कति टुक्रिएँ हूँला ? हिजो अंग्रेजले पटक पटक यो आमा माथी धावा बोल्दा तिमीहरुले जसरी एक ढिक्का भएर लडेका थियौ, त्यतिबेला यो आमाको छाति गर्भले उचो भएको थियो । एउटी आमालाई त्यो भन्दा खुशी के थियो होला ? एउटी आमा सन्तानको एकता ,समानता, भएको देख्न चहान्छीन् । तिमी आज म संग चिडिदा, थुनिनुपर्दा साह्रै दुख लागेको छ । उही तिम्री नेपाल आमा - See more at: http://www.ratopati.com/2014/09/23/169367.html#sthash.DlLC4wD1.2Lc66mJw.dpuf

0 comments

Write Down Your Responses